Μια Χρωματούσα , ένας Μάγος και μια κατακόκκινη γάτα στο 28ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου!

Άδικα ανησύχησε η Ζαμπίαπρωί πρωί ,σχεδόν αρχή της εβδομάδας. Πότε οι φωτογραφία δεν μου στέρησε τη χαρά να βρίσκομαι πάντα στην ώρα μου με τα χαμόγελα που γεμίζουν τη ζωή και τη μέρα μου. Και βιαζόμουν πολύ να ΄μαι  εκεί στη σωστή ώρα. Γαλάζιο ήθελε να μαζέψει η μαγισούλα μου από την θάλασσα του Μεγάλου Κάστρου και τα πρωινά χρώματα της Αυγής!

Και σαν φτάσαμε έξω από το σχολείο, τόσες φωνές και  τόσα χοροπηδήματα μαζεμένα από άγνωστα σε μένα παιδιά με συγκινήσανε. Είχε δίκιο η Χρωματούσαπου από το προηγούμενο βράδυ δεν είχε κλείσει μάτι από την αγωνία της. Ο Αταίριαστος φοβόταν λίγο μήπως τον κοροϊδέψουν για τη μύτη του ή τον φοβηθούν που του αρέσει τόσο το σκοτάδι   και πήγαινε όλη νύχτα πάνω κάτω στο δωμάτιο του. Η Καμέλιαπάλι γουργούριζε ευχαριστημένη γιατί ήξερε πως τούτο το νηπιαγωγείο το 28^οΗρακλείουείναι από τα πιο χρωματιστά και χαρούμενα που΄χει η πόλη.

Τι να πω για αυτά τα παιδιά. Πόσο, μα πόσο με συγκίνησαν με την υποδοχή, τα χαμόγελα, τις αγκαλιές, τα φιλιά, τις απίστευτες ερωτήσεις τους και φυσικά την μοναδική συνεργασία τους συμμετέχοντας στο παραμύθι που σχεδόν μαζί …είπαμε.

Η Χρωματούσαμε το μαγικό της πινέλ έσταξε μια σταγόνα χρώμα στην μύτη του καθενός παίρνοντας έτσι τις δυνατές φωνές και βάζοντας τα στη Χώρα τη μαγική της Φαντασίας,  εκεί που πάντα μας οδηγεί το κουβάρι των πολύχρωμων κλωστών…

Κι όσο προχωρούσε το παραμύθι και ανεβοκατέβαιναν οι τόνοι, οι διαθέσεις,  οι εκπλήξεις και η ροή του  γέμιζα κι εγώ από την μοναδική τροφή που ξέρουν και προσφέρουν τα παιδιά. Τη δύναμη  τη χαρά, και τα αστραφτερά τους μάτια, όλο ενδιαφέρον , προσοχή κι αφοσίωση. Κι έτσι θες κι εσύ μετά  να δημιουργείς όλο και πιο πολύ …μόνο για χάρη τους.

Και φυσικά τούτο το πανέξυπνο κοινό είχε ετοιμάσει ένα σωρό ερωτήσεις για μένα και την Χρωματούσα μου, που μείναμε άφωνες!

Εδώ ζορίστηκαν λίγο τα πράγματα γιατί όλοι σχεδόν το είχαν ξεχάσει με τα χρόνια αφού κανένας  δεν τον φώναζε με το όνομα του από τότε που θυμόταν τον εαυτό του. Βλέπετε μεγάλωσε μόνος, χωρίς πολύ αγάπη, με πολλές κοροϊδίες για την μεγάλη μύτη του και τα αυτιά του, χωρίς φίλους και παιχνίδια πολλά.  Έτσι τον βοηθήσαμε  όλοι μαζί να το θυμηθεί. Έκανε ένα  μαγικό με το πινέλο της η Χρωματούσα και το Αρχικό του γράμμα εμφανίστηκε… Ήταν το Α…

Ε, τα υπόλοιπα με γρίφους και παντομίμα και τις υπάρχουσες ς γνώσεις  σχημάτισαν το ξεχασμένο όνομα του φοβερού μάγου που γι αυτό το σχολείο ήταν … Αλέξης!

Κι ύστερα αφού μου κλείσανε τα μάτια, ορμητικά, ήρθε κι εκείνη η έκπληξη που με καθήλωσε: Ένας πίνακας με την Χρωματούσα  πολύ διαφορετικός και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ!

Δέσποινα, Ζαμπίασας χιλιοευχαριστώγια τη δύναμη που μου χαρίσατε, μια δύσκολη για μένα μέρα!

Ένα ένα θέλω να τα ξαναγκαλιάσω τούτα τα παιδιά, με χίλια φιλιά στο καθένα τους γιατί πραγματικά ήταν καταπληκτικά όλα!

Κι πως είπε και η Μελίνα, φεύγοντας :"Θασε αγαπάμε ως το άπειρο» ...Που αυτό στη γλώσσα των μαγισσών σημαίνει( λέει η νηπιαγωγός τους η κ. Ζαμπία Λαζανάκη):  «Ότι θα έρθεις ακόμα ...Άπειρες φορές στο σχολείο μας!!!»