« Τα παραμύθια του Σαββάτου »!
Στα « παραμύθια του Σαββάτου » η Ελένη Μπετεινάκη * προτείνει, παρουσιάζει και σχολιάζει βιβλία για παιδιά .
Όλοι μας συχνά αναρωτιόμαστε τι βιβλίο να διαβάσουμε ή να πάρουμε για το παιδί μας. Οι επιλογές πολλές , αξίζουν όμως; Κι αυτό είναι υποκειμενικό. Ο λόγος πάντα ανήκει στον αναγνώστη. Και τα παιδιά πάντα ήταν οι πιο απαιτητικοί αναγνώστες ή ακροατές .
1.OΚύριος « Αύριο – βράδυ », του Χρήστου Μπουλώτη σε εικονογράφηση της Έφης Λαδά.
Μια υπέροχη τρυφερή ιστορία που δεν κυκλοφορούσε πια αλλά την ανακάλυψα πριν λίγες μέρες Στου « κόσμου τα βιβλία…» και πραγματικά χάρηκα πολύ . Ένα βιβλίο – παραμύθι από ένα πολύ σπουδαίο συγγραφέα . Μια ιστορία με πολύ αισιόδοξο μήνυμα για τους ανθρώπους που αν και ζουν μόνοι δεν αφήνουν τον εαυτό τους να νιώσει την μοναξιά. Ο κ. Ευρυβιάδης ή « Αύριο – Βράδυ », όπως τον φωνάζουν τα παιδιά φτιάχνει ξύλινα παιχνίδια σαν άλλος Τζεπέτο που τα χαρίζει στα παιδιά γιατί δεν του αρέσουν τα πλαστικά. Το πρώτο του παιχνίδι είναι ένας γλάρος που με τον καιρό και τη μαγεία του παραμυθιού ζωντανεύει και αναλαμβάνει μια πολύ σπουδαία αποστολή. Κουβαλά κάθε βράδυ όμορφα όνειρα στον ύπνο των παιδιών και δεν τα αφήνει να έχουν εφιάλτες.
Το όνομα του είναι « Ονειροκουβαλητής ». Με τη μυστική συνταγή των ονείρων του κ. Αύριο Βράδυ που έχει μέσα της μπόλικη θάλασσα, φτερωτά άλογα , βουνά από λαχταριστό παγωτό και μουσική από τον ρυθμικό ήχο του μπαστουνιού του τα παιδιά είναι χαρούμενα. Το τέλος στα όνειρα το δίνουν τα ίδια ώσπου μια μέρα ο αληθινός εφιάλτης της πυρκαγιάς κάνει την εμφάνισή του και ο μικρός γλάρος « τραυματίζεται». Είναι η ώρα που ο κύριος Αύριο- Βράδυ θα αποσυρθεί μαζί με το αγαπημένο του παιχνίδι και την «δουλειά» του την αναλαμβάνει ποιος άλλος, ένα παιδί κι ένα καινούργιος ξύλινος γλάρος, αφού κανένας δεν ξέρει καλύτερα τι θέλουν τα παιδιά πάρα αν ζει στον κόσμο τους …
Στο παραμύθι θίγονται θέματα δύσκολα, όπως της μοναξιάς, της απώλειας , της λύπης αλλά η πένα του Χρήστου Μπουλώτη δεν αφήνει κανέναν να νιώσει λυπημένα . Όσο για την εικονογράφηση της Έφης Λαδά , πραγματικά σε μεταφέρει στη χώρα του ονείρου και της μαγείας των παραμυθιών τόσο ζωντανά που νομίζεις πως είσαι ήδη εκεί.
Αν το ανακαλύψετε κάπου , μην το αγνοήσετε γιατί κάτι θα έχετε χάσει ….
2. Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας , Χόρχε Μπουκάι, εκδ. Οpera
Από τότε που ήμουν μικρός είχα μια απορία : Πως γίνεται ένα ζώο τόσο δυνατό όσο ο ελέφαντας του
Μια ιστορία επίσης μαγική. Αληθινή , μπορεί και να ναι . Μια ιστορία από τις περίπου 1500 που ξέρει ο Χόρχε Μπουκάι και που όπως λέει ο ίδιος όταν την έλεγε στα παιδιά του , που την άκουσαν εκατοντάδες φορές πάντα χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό.
Ο ελέφαντας που δεν μπορεί να σπάσει την αλυσίδα του και να φύγει , ίσως και να ΄ναι οι δικές μας απαγορεύσεις και αποθαρρύνσεις των παιδικών μας χρόνων. Όταν δεν είχαμε εκείνο το κάτι που θα άνοιγε τα φτερά μας για να γνωρίσουμε τον κόσμο και ας τσακιζόμασταν . Ιστορία θάρρους ή αποθάρρυνσης , μοναδική λιτότητα λόγου αλλά γεμάτη νοήματα. Όλοι οι γονείς θα κουνήσουν το κεφάλι τους διαβάζοντάς της, είτε γιατί θα σκεφτούν τους εαυτούς τους , είτε για κάτι που έχουν « κάνει στα παιδιά τους ». Τα « μη » και τα « πρέπει » θα παρελάσουν μπροστά τους και ίσως ξανασκεφτούν τα όρια και τις απαγορεύσεις .
Τόλμη και θάρρος θέλει η ζωή να σπάμε τις αλυσίδες μας και καλύτερη ιστορία για μικρά παιδιά δεν θα μπορούσε να γραφτεί . Ένα πραγματικά μικρό αριστούργημα .
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr :http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou2/117067