Ένα δέντρο, μια φορά...

Ένα δέντρο μοναχό, σκονισμένο, καχεκτικό, σε μια μεγάλη πολιτεία ένα κρύο χειμωνιάτικο πρωινό, συλλογιέται τη ζωή που δεν έζησε. Νοιώθει την αδιαφορία και την κακομεταχείριση των ανθρώπων μα και το τέλος του να πλησιάζει, καθώς θέλουν να μεγαλώσουν το δρόμο που έχει γεννηθεί και ίσως τις επόμενες μέρες εκείνο να μην υπάρχει.

Την ίδια στιγμή, ένα μικρό αγόρι που κανένας δεν νοιαζότανε για αυτό, στενοχωριέται γιατί το μικρό πλυσταριό στο εγκαταλελειμμένο σπίτι που μένει, σε λίγες μέρες θα κατεδαφιστεί και δεν θα έχει που να κοιμηθεί. Θα είναι μόνο,  απροστάτευτο και  με συντροφιά το τσουχτερό κρύο. Χαζεύει τις στολισμένες βιτρίνες  και μαγεμένο από τα φώτα, τα γλυκά και την ομορφιά γύρω του, δεν προσέχει τον κύριο με τα πολύχρωμα πακέτα. Πέφτει πάνω του κι όλα σκορπίζουν και για μια ακόμα φορά εισπράττει την περιφρόνηση, την αγανάκτηση και τον πόνο που του προκαλούν τα σκληρά λόγια και οι πράξεις των ανθρώπων.

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν κι επειδή όλα τα θαύματα μπορούν να συμβούν αρκεί να βρεθεί κάποιος την σωστή στιγμή, στο σωστό μέρος, το δέντρο και το παιδί θα «σμίξουν». Το δέντρο θα παρακαλέσει το μικρό αγόρι να το στολίσει κι εκείνο θα μαζέψει χρυσόχαρτα από καραμέλες, ο χειμώνας θα του στείλει κάτασπρες χιονονιφάδες. Ο άνεμος πάλι θα στείλει πολύχρωμες σαπουνόφουσκες κι ένα σμήνος από πυγολαμπίδες θα κάνουν το άσχημο δέντρο, το πιο όμορφο στον κόσμο. Το αγόρι θα καθίσει στη ρίζα του και οι δύο τους θα ζήσουν το όνειρο τους  συναντώντας μια πανέμορφη πριγκιποπούλα που θα τους πάρει μαζί της  κι όλα θα γίνουν όμορφα, μαγευτικά. Οι  δύο φίλοι δεν θα χωρίσουν ποτέ ξανά….

Μια πολύ τρυφερή ιστορία που  μιλάει για την αδιαφορία, την θλίψη, την μοναξιά  κι ωστόσο δεν είναι καθόλου λυπητερή με την υπογραφή δύο πολύ σπουδαίων ανθρώπων. Του γνωστού παραμυθά Ευγένιου Τριβιζά  και  του Νικόλα  Ανδρικόπουλουπου  την έχει ντύσει με μαγικές εικόνες.