…Αν τύχει και περάσεις μια από τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου από την εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης των Αρχανών θα δεις ένα υπέροχο θέαμα από πολλές γλάστρες με πλατύφυλλο, φουντωτό και πανύψηλο βασιλικό. Η μυρωδιά τους θα σε μεθύσει και θα γυρίσεις το χρόνο πίσω να δεις πότε ξεκίνησε τούτο το έθιμο που θέλει τις νοικοκυρές του χωριού να φέρνουν προσφορά στη Χάρη της Παναγιάς τη δική τους τη γλάστρα να την συντροφεύει στο μεγάλο της ταξίδι , που όσο πιο περιποιημένη είναι τόσο δείχνει την νοικοκυροσύνη της γυναίκας που την έταξε…
Μεγάλη γιορτή η σημερινή, Πάσχα του καλοκαιριού έχει μείνει στη συνείδηση των ανθρώπων . Γιορτάζει όλη η Ελλάδα, κάθε χωριό, πόλη, νησί με όποιο όνομα και να εκφωνεί την δική του Παναγία έχει τουλάχιστον μια εκκλησία αφιερωμένη στην Μάννα όλου του Κόσμου. Σήμερα γιορτάζουμε την Κοίμηση της κι όμως η μέρα δεν είναι πένθιμη. Η ίδια η παράδοση θέλει την Παναγία να καλεί και να λέει σε όλους του φίλους της, στους Απόστολους και στους συγγενείς που ήρθαν να την δουν , να μην θρηνήσουν σαν θα φύγει και αφού τους καθησυχάζει ξαπλώνει στο κρεβάτι της σαν να θέλει να κοιμηθεί , κι έτσι φεύγει από την ζωή.
Κάθε εκκλησία και μια ιστορία, κάθε εικόνα και μια παράδοση!
Η Παναγία η Φανερωμένη των Αρχανών είναι μια εκκλησία πολύ παλιά. Πρωτοκτίστηκε τον 14οαιώνα μόνο με ένα κλίτος και ήταν αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου . Λένε πως υπήρχε το ίδιο κτίσμα και την περίοδο της Ενετοκρατίας που καταστρέφεται μαζί με όλες τις κατοικίες γύρω απ αυτήν και οι κάτοικοι εγκαταλείπουν την περιοχή για να σωθούν. Επανέρχονται σταδιακά όταν οι Τούρκοι κατακτούν το νησί γύρω στα 1680 και αρχίζουν να ξαναφτιάχνουν σπίτια και όσες εκκλησίες τους επέτρεπαν . Η περιοχή που βρισκόταν το μικρό εκκλησάκι είναι ερημωμένη και με τέτοια βλάστηση από βάτους που παραμένει απλησίαστη. Ωστόσο οι κάτοικοι συνεχίζουν να ξαναφτιάχνουν τα σπίτια τους , να καλλιεργούν τη γη και να βόσκουν τα πρόβατά τους .
«…Ήταν μια νύχτα από κείνες του καλοκαιριού που ύπνος δεν κόλαγε κι ένας βοσκός Αρχανιώτης στην καταγωγή που βρίσκονταν πάνω στο Γιούχτα και φύλαγε τα πρόβατά του είδε ένα φως απέναντι του προς το χωριό. Δεν έδωσε πολύ σημασία την πρώτη φορά , όμως το φως παρουσιαζόταν κάθε βράδυ όλο και πιο δυνατό και πάντα στο ίδιο μέρος. Η περιέργεια του μεγάλωσε πολύ και σκέφτηκε να το κάνει γνωστό και σ άλλους μην το περάσουν για τρελό κι όλοι ξέρανε πως οι Δρίμες του Αυγούστου πηγαινόρχονταν κοντά στα παλικάρια με σκοπό να τα παραπλανήσουν και να τους πάρουν τη λαλιά . Οι σύντροφοί του το είδαν κι αυτοί και η είδηση για το παράξενο φως διαδόθηκε παντού, σ ΄ όλους τους Χριστιανούς της περιοχής. Η πρόσβαση στο συγκεκριμένο σημείο αδύνατη λόγω των αγριόκλαδων και των βάτων που υπήρχαν αλλά και ενός ακόμη πιο σοβαρού προβλήματος . Η περιοχή ανήκε στον Τούρκο Μπέη που ήταν σκληρός, βίαιος και αμίλητος . Κανένας δεν είχε το θάρρος να πάει και να του μιλήσει για οτιδήποτε, πόσο μάλλον για ένα τέτοιο θέμα που συγκρούονταν και με την δική του την Πίστη. Και τότε η Παναγιά έκανε το θαύμα της!
Ο Μπέης είχε για γυναίκα μια όμορφη ανατολίτισσα που ύστερα από πολλά χρόνια κατάφερε να μείνει έγκυος. Σαν έφτασε η ώρα του τοκετού τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ δύσκολα . Η γέννα δεν πήγαινε καλά και η ανησυχία σ όλο το κονάκι ήταν διάχυτη. Ο Μπέης έφερε μια μουσουλμάνα μαμή από το Μεγάλο Κάστρο όμως δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Κείνη τον ενημέρωσε πως και η γυναίκα του και το παιδί που είχε μέσα της ήταν αδύνατον να σωθούν. Ο Μπέης έπεσε σε μεγάλη στενοχώρια και ανησυχία και τότε ένας Αρχανιώτης υπηρέτης του, του είπε αν ήθελε να ειδοποιούσε την δικιά τους μαμή μήπως και ήξερε τίποτα παραπάνω. Ο Μπέης αν και συλλογίστηκε πολύ μην έχονατς καμία ελπίδα επέτρεψε να φωνάξουν την Χριστιανή γυναίκα …
Η Μαμή ήταν μια νέα κοπέλα , ανύπαντρη, έξυπνη πολύ , ευσεβής και πολύ έμπειρη στη δουλειά της. Ήρθε έκαμε την προσευχή της στην Παναγιά και ξεγέννησε την έγκυο φυσιολογικά καταφέρνοντας να τη σώσει κι αυτή και το υγιέστατο αγοράκι της.
Ο Μπέης ήταν ενθουσιασμένος και είπε στην μαμή πως θα της έδινε ρεγάλο ότι του ζητούσε… Εκείνη σκέφτηκε λίγο και του ζήτησε το μικρό χωράφι με τους βάτους εκεί στην άκρη του χωριού που ήθελαν όλοι οι Χριστιανοί γιατί η πίστη τους , του εξήγησε, είχε δώσει σημάδια πως κείνος ο τόπος ήταν αγιασμένος . Ο Μπέης δεν χρειάστηκε να σκεφτεί καθόλου και της το χάρισε μεμιάς να το κάνε ότι εκείνη ήθελε. Η χαρά της κοπέλας ήταν μεγάλη όπως και όλων των Αρχανιωτών .Πήγαν σχεδόν αμέσως εκεί έσκαψαν και βρήκαν την εικόνα της Παναγιάς ζωγραφισμένη σε πέτρα η οποία λίγο αργότερα, κτίστηκε σε ειδική κόγχη στο νότιο τμήμα της εκκλησίας στο ίδιο μέρος όπου βρέθηκε .
Ένα καντήλι ακοίμητο τοποθετήθηκε σιμά της που ανάβει ακόμα και σήμερα!
 |
| Δωρεά Αρχογαροπούλας περίπου στα 1720 μ.Χ |
Η εκκλησία δεν κτίστηκε αμέσως γιατί τα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς απαγορευόταν το κτίσιμο νέων χριστιανικών ναών. Όταν οι Τούρκικες αρχές του Μεγάλου Κάστρου έμαθαν πως οι Αρχανιώτες Χριστιανοί έκτισαν καινούργια εκκλησιά , διέταξαν αμέσως να γκρεμιστεί και επέπληξαν τον Μπέη που τους το είχε επιτρέψει. Αυτό έγινε καμπόσες φορές και μάλιστα την τελευταία φόρα που την έκτιζαν οι Τούρκοι τους έκοψαν το νερό.
Δεν απελπίστηκαν όμως και με τη Χάρη της Παναγιάς άρμεξαν τα πρόβατα και τα κατσίκια τους, φύλαξαν το γάλα των πρώτων τριών ημερών και την τέταρτη νύχτα μάλαξαν πηλό με το γάλα και αποτελείωσαν την εκκλησιά. Η Αρχογαροπούλα, η νεαρή μαμή που πρωτοστατούσε σε όλη την διάρκεια των εργασιών , αφιέρωσε και μια εικόνα στην αποπεράτωσή της που ‘φέρει το όνομά της και υπάρχει μέχρι και σήμερα…!»
…Και η μέρα που περιμέναμε να κοινωνήσουμε έφτασε. Ξυπνήσαμε πολύ πρωί , δεν έπρεπε
Στη μέση του τραπεζιού ήταν ένα γλαστράκι με βασιλικό και ένα βάζο με ηλιοτρόπια. Άρεσαν πολύ στη μητέρα και σήμερα που ήταν κι η γιορτή της είχαμε φροντίσει ακόμα και για αυτό… Βάλαμε τα καλά μας ρούχα , τα καινούργια πέδιλα και περιμέναμε να πάμε όλοι μαζί στην εκκλησία …
Μύριζε βασιλικό η αυλή της Παναγιάς και ο αέρας έφερνε την μυρωδιά του ψημένου κρέατος από παντού. Η ζέστη αφόρητη, το στομάχι μας διαμαρτύρονταν συνέχεια όμως δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε γιατί η απάντηση ήταν γνωστή. Χαζεύαμε το μεγάλο ρολόι στην άκρη της αυλής και τα πέτρινα κεφάλια που στόλιζαν το καμπαναριό . και κάθε λεπτό που περνούσε μας έφερνε πιο κοντά στις επιθυμίες μας… Κι όταν πια ο παπάς μας έβαλε το χρυσό δοντάκι κι αφού ανταλλάξαμε ευχές για τα Χρόνια πολλάγυρίσαμε σπίτι και κανένας δεν αντιστάθηκε πια ούτε σε μυρωδιές, ούτε σε στις επιθυμίες που είχαμε από το πρωί… Ευχές, τσουγκρίσματα, γέλια και μια μεγάλη ικανοποίηση της μάνας που ήθελε όλους τους συγγενείς κοντά της τούτη τη μέρα όπως άλλωστε γίνεται κάθε χρόνο σε κάθε μέρος που γιορτάζει …η Παναγιά όλων των Ελλήνων απ΄ άκρη σ άκρη !
Χρόνια αργότερα έναν Δεκαπενταύγουστο βρέθηκα στο μουσείο του VanGoghστο Άμστερνταμ να θαυμάζω μαζί με χιλιάδες ανθρώπους τους περίφημους πίνακες του ζωγράφου και σαν στάθηκα μπροστά στον πολύ γνωστό του πια με « Τα Ηλιοτρόπια» θυμήθηκα κείνα τα χρόνια στο πατρικό μου σπίτι, με τα ηλιοτρόπια της μητέρας μου και γέμισε η αίθουσα εικόνες άλλες και μυρωδιές ψητού, βασιλικού και λουλουδιών. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου και έψαξα την ιστορία « πίσω » από τον πίνακα… Ήξερα ακόμα πως κάθε χρόνο θα φρόντιζα στις 15 Αυγούστου αυτό το βάζο για να μην φύγουν ποτέ οι αναμνήσεις…
Χρόνια πολλά σ όλους όσους γιορτάζουν !!!
Πηγές :
Η εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης των Αρχανών, Νίκος Χριστινίδης, εκδ. Ενορίας Επάνω Αρχανών
« Λόγια του αέρα», Ιδ. Συλ. Διηγημάτων, 2013
Δημοσιεύτηκε στο www.cretalive.gr ;http://www.cretalive.gr/culture/view/sthn-panagia-thn-fanerwmenh-twn-archanwn/100109
Δημοσιεύτηκε στο www.cretalive.gr ;http://www.cretalive.gr/culture/view/sthn-panagia-thn-fanerwmenh-twn-archanwn/100109