Μια μπάλα άχυρο ήταν αρκετό, ένα μισοφέγγαρο κρυμμένο πίσω από τα κλαδιά των ελαιόδεντρων. O Γιούχτας το αγαπημένο μου βουνό, στητός, αγέρωχος και πάντα γεμάτος με τη δύναμη που αναζητάς, ακριβώς απέναντι, κι ένας τόπος που δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα με λέξεις, δημιούργημα ανθρώπων που ξέρουν το πολύ βαθύ νόημα της ζωής και …παιδιά με μεγάλους που λατρεύουν τις ιστορίες και τα παραμύθια. Αυτή ήταν η συνταγή για μια βραδιά μαγική.
Πρωταυγουστιά και το αστροφώτιστο κουβάρι μου από το προηγούμενο βράδυ , που ΄χαν λένε ανοίξει οι ουρανοί, κι όλες οι ευχές γινότανε πραγματικότητα, ήταν γιομάτο παραμυθόσκονη, αστέρια, λέξεις και ιστορίες. Ανάμεσα σε ήχους της νυχτιάς, δέντρα , φυτά και λουλούδια ολάνθιστα, τζιτζίκια που επέμεναν να καλούν τα ερωτικά τους ταίρια και φώτα χαμηλά που φώτιζαν μόνο κάποια σημεία του ξέφωτου, στρώθηκαν τα χαλιά των παραμυθιών. Και ήμασταν όλοι εκεί παρέα με έναν ουρανό αστροφώτιστο, με βλέμματα αθώα παιδικά μα και ώριμα που ΄θελαν να μάθουν για εκείνα τα φεγγάρια αυγουστιάτικα που πάντα σέρνουν θρύλους από τόπους μακρινούς!
Μια βραδιά μαγική, γεμάτη με αποθέματα ψυχής, όλων μας, γεμάτη νεράιδες, βασιλιάδες, Πολιτείες ξακουστές στα πέρατα του κόσμου, παλικάρια που αψηφούν όλους τους κινδύνους για να δείξουν την ορμή της νιότης και το άπιαστο. Βασιλοπούλες που φτάνουν ίσαμε εκεί που δεν μπορούν για χάρη της αγάπης. Χρυσοί βοηθοί, ασήμαντοι αν δεν τους έχεις μαγέψει . φεγγάρια κι αστέρια που πάντα είναι εκεί, παρέα στο όνειρο και τη φαντασία που φτιάχνει όσα δεν μπορεί να μετρήσει ο νους. Καρπούζια που φύτρωσαν πάνω από την Πόλη των πόλεων σκεπάζοντας το ίδιο το φεγγάρι και παραπάνω από το μισό ουρανό κι αγόρια μικρά που με όπλο τους μόνο τη μουσική , το χαμόγελο και την αγάπη τους καταφέρνουν να λύσουν τα μάγια τα πιο δυνατά, τα πιο τρομερά.
Κι όλα αυτά γιατί μπήκε ο Αύγουστος, ο μήνας των Δρίμων, ο μήνας των ώριμων Καρπουζιών, των ολόγιομων ασημένιων και τεράστιων φεγγαριών και πάνω απ όλα των παραμυθιών!
Κι αιτία η Σίσσυ Σκουλικάρημε το μοναδικό χώρο του Συλλόγου Εικαστικών τεχνών και Δημιουργίας «Τα Παιδία παίζει …μαζί »!
Τρίτη βραδυ, 1 του Αυγούστου, μετά τις 8.30μ.μ. όταν ησύχασε η μέρα και γέμισε χρώμα και μαγεία ο τόπος, στο Σκαλάνι. Ήμουνα κι εγώ εκεί με τις κούκλες μου και τις ιστορίες των φεγγαριών κι ένα σωρό μεγάλους και παιδιά που λατρεύουν στ΄ αλήθεια …τα παραμύθια!
Βασίλη ήσουν μοναδικός βοηθός, Σίσσυ, Γιάννη, Γεωργιάννα ….όλους σας ευχαριστώ με την ψυχή μου…
Κι αν είπαμε ψέματα ή όλα αυτά ήταν αλήθεια, κάνεις δεν ξέρει να μας πει γιατί έτσι συμβαίνει πάντα στα παραμύθια!
Ελένη Μπετεινάκη
