Κι όταν είσαι καλεσμένη σε ένα Δημοτικό Σχολείο να πεις παραμύθια σε μεγάλα παιδιά, νοιώθεις λίγο άγχος και παραπάνω αγωνία. Τα παραμύθια είναι για όλους,αλλά ξέρεις και καταλαβαίνεις πως όσο μεγαλώνουν οι ηλικίες μπαίνουν αλλά θέματα στη ζωή, άλλες συνήθειες και άλλα ακούσματα.
Ε, λοιπόν μου πέρασαν όλα στη στιγμή. Μια τάξη ή μάλλον 2 τμήματα της Γ Δημοτικού στο 5oΔημ. Σχολείο Αλικαρνασσού έκαναν την Μάγισσα Χρωματούσα, τον Αταίριαστο και την Καμέλια, την κατακόκκινη γάτα τους, να πετούν από χαρά. Τα παιδιά, εκπληκτικό κοινό που αντί να τα μαγέψει η μάγισσα, την μάγεψαν αυτά. Κι είναι απόλαυση να βλέπεις τόσες παιδικές ψυχές να σε κοιτάνε κατάματα και να περιμένουν να ακούσουν τη συνέχεια, την ιστορία… να χαλαρώσουν και να …παίξουν με κούκλες , αστεράκια και παλετοιλούλουδα.
Κι αφού είπαμε το παραμύθι των χρωμάτων και της εικόνας ,παίξαμε ένα παιχνίδι με τις λέξεις που νικητές ήταν οι πιο παρατηρητικοί, οι γρήγοροι στη σκέψη και οι πιο ετοιμόλογοι. Κάτι σαν σκυταλοδρομία λέξεων που πραγματικά το χαρήκαμε όλοι.
Χίλια ευχαριστώ με την ψυχή μου όλα τα παιδιά, τις δασκάλες τους Σοφιανίδου Σοφίακαι Μηλαθιανάκη Ευαγγελίακαι την Φραγκούλα Κουσκουρίδαγια την πρόσκληση και την ζεστή αγκαλιά!
