Και γέμισαν παιδιά για μια ακόμη φορά τα « Παραμύθια του Σαββάτου». Κι ήταν ο λόγος μια επιστολή που γράφτηκε ίσως κάπως έτσι πριν χιλιάδες χρόνια. Κι αν δεν ήταν τόσα ακριβώς τα χρόνια που έχουν περάσει, σίγουρα ήταν πάνω από 114, γιατί τότε πρωτοεκδόθηκε το βιβλίο του R.Kipling : «Just So Stories».Μέσα σ΄ αυτές τις ιστορίες ήταν και «Πως γράφτηκε τούτη η επιστολή» γραμμένη για την κόρη του την Γιοσεφίνα που πέθανε από πνευμονία στα 6 της χρόνια κι ήθελε να της την λέει κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί χωρίς να αλλάζει ούτε μια λέξη…
Κι όλα αυτά και το παραμύθι, τα αφηγήθηκε με τον δικό της τρόπο η Ελένη Μπετεινάκη, το περασμένο Σάββατο στις 13 του Φεβρουαρίουστις 12.00το μεσημέρι, στο βιβλιοπωλείο «Δοκιμάκης».Κι ήταν μια ιστορία διαφορετική, μαγική, γεμάτη δράσεις και παιχνίδια στο τέλος.
Η Ρούλα Δούνη, από τις εκδόσεις Αράδα, κρατούσε ένα σωρό μάσκες από εκείνον τον …Ξένο και όλοι γίνανε αγνώριστοι. Και είχε μαζί της και γράμματα του δικού μας αλφαβήτου και φτιάξαμε λέξεις με το ίδιο μας το σώμα. Και σαν παίξαμε αρκετά, ζωγραφίσαμε με δικά μας σύμβολά ένα γράμμα στην δική μας μαμά, μήπως και μας καταλάβει…
Και νοιώσαμε ακριβώς αυτό που γράφει στην αρχή του βιβλίου ο R. Kipling και εικονογράφησε μοναδικά ο Νικόλας Ανδρικόπουλος... "Μερικές ιστορίες είναι κατάλληλες μόνο για βροχερά πρωινά, και κάποιες άλλες για ατελείωτα, πολύ ζεστά απογεύματα"!
