Τα παραμύθια του Σαββάτου...

Στη γκρίζα πολιτεία, λέει ένας θρύλος παλιός, γεννήθηκε η ιστορία της Φανής, και εκείνη    του  Κόρακα, του Βόρακα κι ενός στοιχειωμένου καραβιού. Τα δέντρα  έχουν όλα μαραθεί εκτός από ένα λυπημένο Ασπρόδεντρο. Κι η θάλασσα δεν έχει νερό. Εκεί ζει και μια παρέα παιδιών, που μια μέρα ένα από αυτά είχε  την τόλμη και το θάρρος να ξεκινήσει το «ταξίδι» για να μάθει τι συνέβη κάποτε στον τόπο του κι όλα είναι τόσο θλιμμένα και μουντά. Μαζί του πήρε μόνο ένα μισοφαγωμένο κουλούρι, για το δρόμο…

Σαν νύχτωσε συνάντησε τον Κόρακα που του ζήτησε να βάλει  «δωρδάνι», μέσα στο μαύρο του τηγάνι, για να του πει την ιστορία που θέλει. Τούτη η λέξη που ηχεί σαν μαγική, σημαίνει  δώρο. « Δώρο που… δίνεις για να πάρεις».Κι αφού έδωσε το κουλούρι του  το μικρό παιδί, η ιστορία ξεκίνησε … Κι ήταν πολύ…μαγική.

Μια άλλη πολύχρωμη κι όμορφη πολιτεία υπήρχε κάποτε εκεί, με δέντρα πολλά, νερά κι αηδόνια ώσπου η απληστία και η πλεονεξία γέμισαν την καρδιά του Βόρακα, ενός  από τους κατοίκους της. Ήθελε να αποκτήσει τα πάντα μόνο για τον εαυτό του. Άρχισε να φτιάχνει βάρκες και να τις πουλά, γέμισε την θάλασσα με καράβια, κόβοντας δέντρα από τα δάση με στόχο να αποκτήσει μια μεγάλη περιουσία. Δεν τον έφταναν όμως τούτες οι λίρες, ήθελε κι άλλα κι ακόμα πιο  πολλά, ήθελε τα πάντα δικά του. Κι έμεινε μόνο ένα δέντρο άκοπο, το Ασπρόδεντρο και μια μέρα από μέσα του  ακούστηκε εκείνη η «φωνή του δίκιου», η φωνή της Φανής. Ο Βόρακας δεν την άκουσε, δεν τη σεβάστηκε και την έδιωξε. Κι η απληστία του Βόρακα μεγάλωνε μαζί και τα σχέδιά του . Κι έφτιαξε εργοστάσια πολυεστέρων για πιο ανθεκτικά υλικά και άρχισαν να μολύνονται οι θάλασσες, η φύση και πάλι δεν άκουσε τη Φανή. Άρχισε να λέει ψέματα πολλά, άρχισε να μην τηρεί νόμους , να γίνεται τσιγκούνης και φιλοχρήματος. Η Φανή όσο και αν προσπαθούσε να τον κάνει να αλλάξει το μόνο που κατάφερε ήταν να την διώξει για τα καλά .Μόνο που εκείνη η μικρή νεράιδα του Δίκιου δεν έφυγε μόνη της αυτή τη φορά. Άφησε δώρο στο δέντρο της μια λέξη μαγική που όποιος έβρισκε ίσως ξανάφερνε πίσω τη χαρά σ΄ αυτήν την πόλη. Κι όλα «σηκώθηκαν », θάλασσες, βουνά και ηλιαχτίδες και χάθηκαν μαζί της …Κι έπεσε παντού η καταχνιά και η γκρίζα σκιά…

Την πιο κρίσιμη στιγμή που ο Βόρακας ετοιμάζεται για ένα ακόμη  « κακό» , όλοι οι φίλοι του μικρού αγοριού εμφανίζονται. Καταφέρνουν με μιας να αποκρυπτογραφήσουν την μαγική λέξη… τα μάγια λύνονται και  τότε όλα αλλάζουν. Μελωδίες, βροχή, θάλασσα και ήλιος κάνουν την εμφάνισή τους πάλι ακόμα κι η μικρή Φανή. Γιατί μόνο τα παιδιά μπορούν… μόνο τα παιδιά ξέρουν  τις μεγάλες αλήθειες τούτου του κόσμου. Αυτά κρατούν  τα ηνία, το μέλλον , τη μαγεία και τις… λέξεις!

Μια υπέροχη ιστορία της Γεωργίας Γαλανοπούλου. Ένα σύγχρονο -  παλιό παραμύθι γραμμένο σε ρίμες  με πολύ δυνατά νοήματα για όλους εκείνους τους άπληστους, μονόχνοτους και εγωιστές ανθρώπους του κόσμου ολάκερου. Ένα παραμύθι διδακτικό, μαγικό, με υπέροχες εικόνες και δυνατές συγκινήσεις. Το καλό μπλέκεται με το κακό, το δίκιο με το άδικο, η απληστία θριαμβεύει και η φύση εκδικείται.  Στοιχεία  του παραμυθιού πολύ έντονα, μαγικά και μη, παρμένα από τη σύγχρονη ζωή κι από τον κόσμο της φαντασίας που ταξιδεύουν και αφυπνίζουν συνειδήσεις μικρών και μεγάλων. Η εικονογράφηση του Βαγγέλη Παυλίδη , επιβλητική, χαρακτηριστική και πολύ « δυνατή». 

Σε ένα χωράφι που είναι γεμάτο τσουκνίδες τι μπορεί να « βασιλεύει » όλη μέρα; Γκρίνια, δυστυχία, κουτσομπολιό, ίντριγκες, καυγάδες, και άσχημα λόγια. Φασαρία και μηδαμινή ανοχή. Σ΄ αυτό λοιπόν το χωράφι βρέθηκε να « τοποθετηθεί » ένα αυγό. Άκουγε, πονούσε , ησυχία δεν έβρισκε. Μια μέρα που περνούσε από κοντά του η Καλή Μοίρα των Αυγών, της ζήτησε, τι άλλο, λίγη ησυχία να συγκεντρωθεί να ολοκληρώσει το σκοπό του. Κι έγινε ότι ευχήθηκε και τότε έσκασε το τσόφλι του κι ένα μικρό κοτσύφι έκανε την εμφάνιση του. Η ζήλια, η κακία και η ασχήμια θέριεψαν από την μεριά των τσουκνίδων. Έκαναν τα πάντα για να το μειώσουν. Λέξεις βαριές ξεστόμισαν, το είπαν : « κοντολαίμικο, κοντοπόδαρο, κακάσχημο, καχεκτικό ». Τούτο το κοτσύφι ήταν διαφορετικό από αυτές και συνήθως όπως συμβαίνει και στη ζωή, το διαφορετικό είναι και απωθητικό και ξένο.

Μια μικρή πασχαλίτσα θα του δώσει συμβουλές και δύναμη να φύγει, να πετάξει, να γνωρίσει όλο τον κόσμο. Κι ύστερα σαν φύγει από το « αγριεμένο » χωράφι και κινήσει  προς το βάλτο ένας κάστορας θα του  μιλήσει με λόγια τρυφερά. Και θα σταθεί φίλος πονετικός, θα του πει για  τις αλήθειες της ζωής και θα το παροτρύνει να κολυμπήσει ως το τέλος του βάλτου και να γνωρίσει πουλιά της γενιάς του. Και αυτά θα τον αγνοήσουν στην αρχή κι  ο κάστορας θα τον βοηθήσει ακόμα πιο πολύ, σαν φίλος πραγματικός και ο μικρός κότσυφας θα βρει τη δύναμη, θα πετάξει και θα ακολουθήσει τη ζωή και την πραγματική του πορεία.

Μια πολύ τρυφερή ιστορία με πάρα πολλά νοήματα και μηνύματα για τα μικρά παιδιά. Η μεγάλη  αγαπημένη παραμυθού Λίλη Λαμπρέλλησε μια ακόμα δυνατή, μαγική, δική της στιγμή. Μια ιστορία για τη δύναμη της φιλίας, για την αγάπη, για την αυτοεκτίμηση και το σεβασμό στους άλλους και στον ίδιο μας τον εαυτό. Μια ιστορία για την διαφορετικότητα και πως συνήθως τη δέχονται οι άλλοι. Τρόπους συμπεριφοράς που αδικούν, παραδειγματίζουν και διδάσκουν. Με την εικονογράφηση της επίσης αγαπημένης και πολύ γνωστής Βάσως Ψαράκη , τούτο το παραμύθι μας μεταφέρει λίγο σε εκείνα τα χρόνια τα παλιά, με τις γιαγιάδες αφηγήτριες  και την δική μας φαντασία να πλάθει τέτοιας γραφής εικόνες. Υπέροχος συνδυασμός σε μια εξαιρετική δουλειά και συνεργασία!

Για παιδιά  από 5 ετών…