Τα παραμύθια του Σαββάτου...

Φαντασία, περιπέτεια, μαγεία, χιούμορ και σπάσιμο προκαταλήψεων. Τα παραμύθια τούτη τη φορά πραγματικά μας ταξιδεύουν σε απάτητα μέρη της φαντασίας και του «ανθρώπινου ποδιού» δημιουργώντας εικόνες μαγικές. Παραμύθια που αγγίζουν  τις προκαταλήψεις, που αναθεωρούν απόψεις και που πάνω απ΄ όλα διασκεδάζουν τον μικρό αναγνώστη. Λάθη που ίσως αποδειχτούν πως έπρεπε να γίνουν, στη ζωή αλλά και στην επιστήμη, που θα μας οδηγούν  πάντα στην αλήθεια, την χαρά της  ανακάλυψης και στην περιπέτεια.!

Ταξίδι στο κέντρο της γης, μια περιπέτεια που δεν θα μπορούσε να έχει σαν πρωταγωνιστές  κανέναν άλλο εκτός από έναν άνθρωπο που ασχολείται με την γη, τα πετρώματα και τα μυστικά της. Αυτός λοιπόν είναι ο καθηγητής Ορυκτολογίας , διάσημος για την εποχή του, Όττο Λίντενμπροκ. Μαζί του ένα μικρό παιδί,. Ο ανιψιός του ο Άξελ, που όπως όλα τα παιδιά έχει πάντα  διάθεση και  περιέργεια να εξερευνήσει, να ανακαλύψει και να γνωρίσει τον κόσμο. Με αφορμή ένα παλιό βιβλίο γραμμένο στη γλώσσα των Βίκινγκς και ενός μικρού κιτρινισμένου χαρτιού που το « ανάποδο» μήνυμά του κρύβει  ένα μυστικό, θα αλλάξει η ζωή και των δύο τους, και θα ξεκινήσει τούτο το παράξενο ταξίδι στο κέντρο της γης.  Φεύγουν λοιπόν για το νησί της Ισλανδίας και το Ηφαίστειο Σνέφελ με βοηθό τους ένας κυνηγό που γνωρίζει καλά την περιοχή, τον Χανς. Οδηγός τους ακόμα θα γίνει η διαίσθηση, οι χάρτες, οι αξίνες και η τύχη. Η κατάβαση μέσα στον σβησμένο κρατήρα του ηφαιστείου ξεκινά , οι πληροφορίες που τους δίνει η ίδια η γη πολλές, λάθη συμβαίνουν, αλλά αυτά θα τους οδηγήσουν στη μεγάλη αλήθεια. Συμβαίνουν ακόμα  και ένα σωρό άλλα θαυμαστά πράγματα που θα γεμίσουν την μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής τους.

Παράξενα μέρη, μαγικές εικόνες, συνάντηση με την… προϊστορία, αλλόκοτα φυτά, ζώα και άνθρωποι, πράγματα της φαντασίας ή μη, που κάνουν ακόμα πιο συναρπαστικό τούτο το ταξίδι. Ανατινάξεις, εκρήξεις, ορμητικά νερά ως το τέλος αυτής της παράξενης πορείας προς τον έξω κόσμο και την επαναφορά τους στην …πραγματικότητα.

Κι όπως γράφει στο τέλος του βιβλίου ο Αντώνης Παπαθεοδούλου, η ιστορία αυτή όπως οι περισσότερες του Ιουλίου Βερν, δεν τελείωσε, αλλά συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Το βιβλίο αυτό είναι  σαν κέντημα με παράξενη βελονιά και κλωστή πυκνή  και πολύχρωμη πάνω σε δύσκολο σχέδιο με αποτέλεσμα που δικαιώνει. Μια ακόμα διασκευή του γνωστού βιβλίου του Ιουλίου Βερν που γράφτηκε στα 1864 και που δείχνει  για πολλοστή φορά το ταλέντο ενός σύγχρονου, πια, συγγραφέα, του Αντώνη Παπαθεοδούλου, που τολμά να ασχοληθεί με τέτοιες ιστορίες και θέματα. Έτσι η ιστορία γίνεται προσιτή και σε μικρότερες ηλικίες που λατρεύουν τις περιπέτειες, χάρις σε αυτήν την προσπάθεια.

Στο βιβλίο αυτό εικονογράφος είναι ηΊρις Σαμαρτζή,που για μια ακόμα φορά δικαιώνεται με τούτη η  επιλογή,  αφού το ύφος της  δένει απόλυτα με το είδος της ιστορίας και ακουμπά με απόλυτη επιτυχία την ατμόσφαιρα της εποχής. Μοναδικές εικόνες , αγαπητές και αλησμόνητες στα παιδιά.

Ένα βιβλίο που είναι γραμμένο και για μεγάλους, με λόγο καθαρό και κατανοητό, χωρίς περιττές κουβέντες που θα διαβαστεί ξανά και ξανά από όποιον καταπιαστεί μαζί του.

Αντώνη, Ίρις, ευχαριστούμε πολύ για τις θύμησες και το ταξίδι στην περιπέτεια, τη γνώση και τη φαντασία …

Για παιδιά από 6 χρόνων …

Μια ιστορία …φοβερή για μια κατσαρίδα …τρομερή. Ένα βιβλίο γραμμένο σε στοίχους δεκαπεντασύλλαβους, με πολύ χιούμορ, φαντασία και υπέροχη πλοκή.

Η κατσαρίδα  είναι ένα έντομο που αν όχι όλοι, οι περισσότεροι άνθρωποι, φοβούνται ή αηδιάζουν βλέποντάς το και το μόνο που θέλουν  είναι τα το εξαφανίσουν όπου το συναντήσουν. Η μικρή κατσαρίδα της ιστορίας της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου, μια μέρα  πηγαίνοντας να πάριε μια εφημερίδα από το περίπτερο, διαβάζει στα νέα πως ο Δήμαρχος της πόλης αποφάσισε να διώξει όλο της το γένος μακριά και με τη  γνώμη του συμφωνούν και ο σκύλος και η γάτα. Απογοητευμένη και στενοχωρημένη αποφασίζει πως για την ηλικία της δεν είναι τα πολύ μεγάλα ταξίδια, οι μεταναστεύσεις και η φυγή αλλά θα προσπαθήσει να κρυφτεί σε κάποιο άλλο σπίτι και να εγκαταλείψει το δικό της για να μην την εντοπίσουν. Μαζεύει λίγα από τα πράγματά  της και ξεκινά να βρει μια νέα στέγη. Φτάνει σε ένα σπίτι με αυλή και κεραμίδια που της φαίνεται ...φιλικό, αλλά η υποδοχή που της κάνει το κοριτσάκι που μένει εκεί κάθε άλλο παρά φιλική είναι. Εκείνη δεν χάνει το θάρρος της και προσπαθεί με λογικά επιχειρήματα να την πείσει πως πρέπει να γίνου φίλες και πως είναι παράλογο να την φοβάται. Σιγά σιγά ξεδιπλώνεται η αλήθεια  που έχει να κάνει με παρωχημένες συνήθειες, απόψεις και φοβίες. Το κορίτσι και η κατσαρίδα γίνονται φίλες , βοηθά η  μία την άλλη και απολαμβάνουν τη συντροφιά τους. Μια ιστορία για τον φόβο , τη δύναμη της συνήθειας και της φιλίας. Μια ιστορία που προσπαθήσει να « σπάσει» στεγανά και αντιλήψεις που κυριαρχούν στη ζωή των ανθρώπων με τις πάγιες απόψεις τους για πράγματα, ζώα ή ακόμα και άλλους ανθρώπους που ζουν δίπλα τους. Δίνει το μήνυμα πως  οι προκαταλήψεις συχνά οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα που θα πρέπει να βγάζουμε με πολύ μεγάλη προσοχή και σεβασμό σε κάθε τι που συναντάμε στη ζωή μας.

Μια ιστορία που αφυπνίζει συνειδήσεις για το πόσο δίκιο ή άδικο είναι  να κρίνουμε κάποιον άλλον μόνο από την εξωτερική του εμφάνιση και κατασκευή.

Υπέροχη ιστορία για παιδιά  που μπορούν να χρωματίσουν μόνα τους τις εικόνες αφού η ασπρόμαυρη εικονογράφηση της Μελίτας Αντωνιάδουδημιουργήθηκε με αυτόν το στόχο…

Για παιδιά  από 5 χρονών…