Τα "Παραμύθια του Σαββάτου" ...

Ταξίδι στα χρόνια εκείνα τα παλιά, που η φαντασία έπλαθε ιστορίες που συνέβησαν πολύ  αργότερα, στα αλήθεια. Ή σχεδόν στα αλήθεια. Ιστορίες που αναδεικνύουν το ταλέντο των συγγραφέων και εικονογράφων και χαρίζουν όμορφα αναγνώσματα  και περιπέτειες που αγαπιούνται και δεν ξεχνιούνται. 

Μια βόλτα στο Φεγγάρι με το κανόνι της Ειρήνης   που φτιάχτηκε πολλά πολλά χρόνια πριν καν ο άνθρωπος σκεφτεί πως θα καταφέρει να ταξιδέψει ως εκεί, προκαλεί δέος και σήμερα μπορούν να την διαβάσουν  ακόμα και πιο μικρά παιδιά. Όσο για την δύναμη της Αγάπης μόνο αυτοί που την νοιώθουν ξέρουν τον τρόπο να την κρατήσουν για πάντα ζωντανή ειδικά σαν βοηθό τους έχουν την πανίσχυρη Βασίλισσα της Μουσικής.

Ήταν το  1865 όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φόρα το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Ιουλίου Βερν, « από τη γη στη Σελήνη »και από τότε εκατόν πενήντα χρόνια μετά, ένας σύγχρονος παραμυθάς ξαναγράφει αυτήν την ιστορία για πολύ μικρούς αναγνώστες , δίνοντας τα καίρια σημεία της με τρόπο απλό, κατανοητό και βατό ώστε να ανακαλύψουν την μαγεία της. Μια ιστορία που προέβλεψε το μέλλον με σχεδόν ακριβή στοιχεία σε υπολογισμούς και στην νέα εκδοχή της δίνει την προτεραιότητα στην ειρήνη και στις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει στους ξεπερασμένους, την περίοδο που εκείνη …υπάρχει, οπλοποιούς, να  σκεφτούν το πιο μεγαλειώδες σχέδιο. Να φτιάξουν ένα τεράστιο κανόνι Ειρήνης που θα μπορούσε να εκτοξευτεί και να ακουμπήσει το φεγγάρι. Φυσικά η νέα έκδοση έχει την δική της εκδοχή ωστόσο  και βαρύτητα αλλά οι ήρωες της παραμένουν οι ίδιοι. Ο Ίμπυ Μπαρμπικέιν εμπνέεται όλο αυτό που θα συμβεί μια νύχτα κοιτώντας το φεγγάρι και σαν άνεργος πια οπλοποιός ο ίδιος, σκέφτηκε να φτιάξει το τεράστιο κανόνι της Ειρήνης. Διάβασε πολλά βιβλία έκανε αμέτρητους υπολογισμούς και σύντομα μοιράστηκε την ιδέα του με …όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Έπρεπε να κινηθεί σύντομα για να προλάβει την ημέρα που η Σελήνη θα ήταν πολύ κοντά με τη γη και γι αυτό διάλεξε τους καλύτερους οπλοποιούς, χημικούς και άλλους επιστήμονες  να φτιάξουν πρώτα μια τεράστια οβίδα και στη συνέχεια ένα τεράστιο κανόνι που θα την χωρούσε.

Παρά τα όσα προβλήματα οικονομικά και επιστημονικά, παρά τις όποιες διαφωνίες και ιδιαίτερα του πλοιάρχου Νικόλ, η υλοποίηση του σχεδίου προχώρησε, βρέθηκε ο τόπος που θα γινόταν η εκτόξευση. Μια ολάκερη πολιτεία κτίστηκε γύρω του και μέσα σε οκτώ μήνες σκληρής δουλειάς, όλα ετοιμάστηκαν. Η μεγάλη έκπληξη ήταν η απόφαση του Γάλλου Αρντάν να μπει μέσα την οβίδα και να είναι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που θα ταξίδευαν στη  Σελήνη. Τον ακολούθησαν και οι δύο φίλοι του  και την 1^ηΔεκεμβρίου 1845 το πείραμα μπήκε σε εφαρμογή, η πολυπόθητη μέρα είχε φτάσει…

Ένα βιβλίο που θα αγαπήσουν όλοι οι μικροί φίλοι της περιπέτειας και φαντασίας. Μια ακόμα καλογραμμένη ιστορία του Αντώνη Παπαθεοδούλου. Ένα δύσκολο εγχείρημα του, να « αγγίξει » μια πολυβραβευμένη, αγαπημένη και πασίγνωστη ιστορία ενός  από τους μεγαλύτερους  συγγραφείς στον κόσμο που ωστόσο στέφεται με επιτυχία για μια ακόμα φορά. Η πολύτιμη συνεργάτιδα και συνοδοιπόρος στην έμπνευση του Αντώνη, ηΊριςΣαμαρτζήέχει εικονογραφήσει απλά και τέλεια όλο τούτο το « παραμύθι» δίνοντας την ποιότητα και την πινελιά που κανένας άλλος δεν θα έδινε με τόση ζωντάνια.

Κι όπως είπε κι ένας μικρός μου μαθητής σαν διαβάσαμε την ιστορία ...« Κυρία, είναι αριστούργημα! »

Tούτη η πολιτεία που είναι χτισμένη στις πλαγιές του όρους Σολ-Φα-Σολ κι έχει για σύμβολό της τον ποταμό Μελωδιό, δεν θα μπορούσε να ανήκει πουθενά αλλού παρά στη Μουσικοχώρα. Ο ετήσιος χορός που εξήγγειλε μια μέρα ο κύριος Τρομπέτας, ο βασιλικός ντελάλης, είχε σαν σκοπό του να αναδείξει το καλύτερο μουσικό όργανο και να δώσει όλα τα έσοδα στον Σύλλογο των Σπασμένων Χορδών. Κι όπως γίνεται πάντα σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, οι ετοιμασίες ξεκίνησαν , η σχετική αναστάτωση επικράτησε παντού και τα πολύχρωμα και φανταχτερά υφάσματα, οι  κουβαρίστρες και οι βελόνες πήραν φωτιά. Όλα ήταν έτοιμα και πανέμορφα εκείνη την μοναδική βραδιά και ο Βασιλιάς Πεντάγραμμος ο Β΄έκανε την εμφάνισή του δίνοντας το σήμα για την έναρξη του χορού. Ήταν ένας βασιλιάς πολύ αυστηρός που απαγόρευε την παντρειά ανάμεσα σε μουσικά όργανα που κατά την γνώμη του δεν ταίριαζαν, όπως ήταν τα πνευστά με τα έγχορδα ή τα κρουστά με τα πνευστά. Όμως όταν η αγάπη γεννηθεί τίποτα δεν είναι απαγορευμένο και δύσκολα μπορείς, όσο και να προσπαθήσεις να την φυλακίσεις. Η κυρία Βιόλα με τον κύριο Φλάουτο ερωτεύτηκαν εκείνη ακριβώς την βραδιά. Και τότε μια καινούργια ιστορία ξεκίνησε , με μπόλικο ροζ, με εξαγριωμένους βασιλιάδες με αστραφτερούς στρατιώτες σαν τα κλειδιά του Ντο, του Φα  και του Σολ  και με φυλάκιση των δύο νέων. Κι όπως γίνεται πάντα, σαν εμφανιστεί  η Μουσική, η μία και μοναδική Βασίλισσα και απελευθερώσει όλες της τις νότες, τότε η ψυχή ακόμα και του πιο δύστροπου βασιλιά, μαλακώνει, και η δύναμη της που την χαρίζει απλόχερα στην αγάπη, κυριεύει και κυριαρχεί για άλλη μια φορά στην παράξενη πολιτεία της χώρας του Σολφέζ.

Ένα παραμύθι της Μαριάννας Τεγογιάννη , μια πρώτη απόπειρα γραφής παιδικών ιστοριών που μαγεύει. Μια ιστορία όπως εκείνες τις παλιές που τα ΄χει όλα και που αναδεικνύει τον μοναδικό κόσμο της μουσικής με τον πιο παραμυθένιο τρόπο. Η πολύ ζωντανή και δυνατή εικονογράφηση της Λιάνας Δενεζάκηδίνει στο παραμύθι  ακόμα πιο όμορφη χροιά που τα παιδιά λατρεύουν και θυμούνται μέρες μετά την ανάγνωσή του. Πραγματικά μια ιστορία που αξίζει να διαβαστεί και που φέρνει εκείνη την γλύκα στην ψυχή που όλοι έχουμε ανάγκη.