Τα παραμύθια του Σαββάτου !

Πως γίνεται να έχεις φίλους χάρτινες βαρκούλες, ιπτάμενα σκουφάκια, χίλια δυο πουλιά, μικροσκοπικούς Αγγέλους, πολύχρωμες πεταλούδες, μαγικά πινέλα  και να μην είσαι φίλη με τους ανθρώπους; Λίγο οι λέξεις που δεν μπορούσαν εύκολα να βγουν, οι απορίες που δυσκολεύονταν να πάρουν μια ανάσα και να φύγουν από μέσα της, και στο σχολείο , στο θρανίο της η Πολυξένη ήταν  πάντα μόνη. Κανείς δεν είχε την υπομονή να την ακούσει, να τη συντροφέψει στα παιχνίδια και στους κόσμους της και τη θέση των πραγματικών, πήραν όλοι αυτοί, οι φανταστικοί της φίλοι. Μόνο το …πινέλο της ήταν αχώριστο απ αυτήν. Ήταν πάντα εκεί , σύντροφος πιστός στα δύσκολα, στην μοναξιά της στην ψυχή. Ήταν οι λέξεις της… Μόνο μια μέρα όταν ήρθε η καινούργια δασκάλα που συνέβη εκείνο το μαγικό, της μίας στιγμής, κι όλα άλλαξαν. Όχι ,η Πολυξένη δεν ήταν …ξένη. Πήρε την δύναμη των αγαπημένων της φίλων κι άρχισε να τραγουδά σαν γάργαρο νερό σαν ποτάμι που τρέχει και ποτές δεν σταματά, σαν λουλούδι, σύννεφο, χάδι, σαν το γαλάζιο τριαντάφυλλο που τόσο καιρό καθόταν εκεί στο μικρό της μάγουλο…

Κι όλα άλλαξαν, κι οι άλλοι κατάλαβαν πως όσο  διαφορετικός και να είναι κάποιος, ότι και να του συμβαίνει στη ζωή του πάντα υπάρχει τρόπος να εκφραστεί και να δείξει την πραγματική του αξία και τότε ίσως η μοναξιά να φύγει ….και οι φίλοι να γίνουν πραγματικοί!

Υπέροχο, συγκινητικό, τρυφερό παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά που η ζωή δεν ήταν τόσο χαρισματική μαζί τους και οι άνθρωποι γύρω τους δεν έμαθαν ποτέ να τους ακούν, να περιμένουν και να μην βγάζουν εύκολα ταμπέλες και συμπεράσματα …

Σε μια χώρα παραμυθένια στον αστερισμό του Καλειδοσκοπίου, ζούσε η Πανθερίνα Εβελίναμια όμορφη πριγκίπισσα με μακριά εβένινα μαλλιά που βαριόταν να μην κάνει …τίποτα. Έτσι, αψηφώντας τις απαγορεύσεις των γονιών της ,πηγαίνει στο δάσος των Ψηλών  Εβένων για μια βουτιά στην επικίνδυνη λίμνη Βούτα – Βούτα. Εκεί, την είδε ο Φωτόνιους Φίλμους , μαθητευόμενος φωτογράφος, την ερωτεύτηκε αμέσως και την παντρεύτηκε. Έζησαν ευτυχισμένοι στην Χώρα του Φωτόνιους κάτω από την πατρίδα της Εβελίνας  με πολύ χαρά και δουλειά, τσάγια, εκδηλώσεις και αμέτρητες υποχρεώσεις. Μια μέρα γεννήθηκε και ο γιος του ζευγαριού που χωρίς να ξέρει  κανείς γιατί ήταν ένα παιδί …ασπρόμαυρο! Από πολύ μικρός έδειξε το ταλέντο του στην ζωγραφική με μια μικρή ιδιαιτερότητα. Δεν μπορούσε να ζωγραφίσει με χρώματα , ζωγράφιζε μόνο με το άσπρο και το μαύρο και θέματα σχετικά μόνο με αυτά τα δύο.

Η μητέρα του, όπως θα έκαναν σχεδόν όλες οι μανάδες του κόσμου, θέλησε να « βελτιώσει » την όραση του γιού της και τον πήγε στον διάσημο οφθαλμίατρο Ματία Ορατό. Η διάγνωση ήταν έλλειψη βιταμινών !Τίποτα δεν έγινε όμως, και  με τον καιρό τον πήγε σε έναν άλλο διάσημο γιατρό εκείνο τον αλλεργιολόγο Φάμπιο Φαγούραπου του έδωσε να πίνει για όλη του τη ζωή ένα σιρόπι πολυχρωμίνης και καθημερινά χυμό φρούτων και λαχανικών από τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Ούτε όμως η επίσκεψη στον διάσημο ψυχολόγο  Μάξιμο Ψυχούλαπου διάγνωσε παιδικό τραύμα από υπερβολικό χρώμα , έφερε αποτέλεσμα. Ίσως  μάλιστα να έβαλε πράγματα και ανθρώπους …στη θέση τους! Κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά έγινε …όλοι όμως συμφωνούν πως ο Ασπρόμαυρος ήταν ένας εκπληκτικός ζωγράφος.

Μια υπέροχη ιστορία με πολύ φαντασία και …χρώμα παραμυθιού που διδάσκει , ψυχαγωγεί και συμβουλεύει για εκείνο το περίφημο θέμα της διαφορετικότητας και την αποδοχή της  από τους  άλλους. Δύσκολο κάποιες φορές να μας  δεχτούν , όπως πραγματικά είμαστε  και όχι όπως θα ήθελαν αυτοί , να είμαστε.

Τσίριγο, Κήθυρα ή νησί της Αφροδίτης, εκεί στη μέση του πελάγους που συναντιούνται όλες οι θάλασσες, το Αιγαίο, το Iόνιο και το Κρητικό. Όποιο όνομα κι αν έχει , η ιστορία, οι μύθοι, οι παραδόσεις, η ομορφιά του, είναι αμέτρητα. Μια παρέα παιδιών παραθερίζει και αυτή κάθε καλοκαίρι σε τούτο τον τόπο και όπως όλα τα παιδιά θέλει να μάθει, να εξερευνήσει, να διασκεδάσει με ότι πιο συναρπαστικό έχει να τους δώσει τούτο το μέρος . Και τι πιο σπουδαίο από ένα όνειρο που ίσως κάποια στιγμή να γίνει πραγματικότητα. Την ιστορία των μαρμάρων του Παρθενώνα, που τόσο βίαια και άδικα έφυγαν από την πατρίδα μας, την ξέρουμε όλοι μας. Το ναυάγιο που  έγινε στα νερά του κόλπου του Αβλέμονα με το πλοίο Μέντορακαι τους θησαυρούς που βρέθηκαν στο βυθό του, επίσης μας είναι  γνωστό ή λίγο γνωστό. Η ικανότητα όμως ενός συγγραφέα να δημιουργεί νέες ιστορίες με αφορμή όλα αυτά φαίνεται στο βιβλίο που διαβάζει κανείς απνευστί και  που ένα σωρό εικόνες, μυρωδιές και χρώματα αναδύονται συνεχώς. Μια περιπέτεια που « μυρίζει » Ελλάδα, που μας θυμίζει την ιστορία μας, που αγαπά και σέβεται τους μύθους και τις αλήθειες και που μυρίζει σαν εκείνο το πανέμορφο λουλούδι , το σεμπρεβίβα, που πάει να πει « Ζει για πάντα». Όπως εκείνο δεν μαραίνεται ποτέ και που φυτρώνει μόνο σε τούτα τα μέρη έτσι και  το μυστήριο του 17^ουκιβώτιου δεν ξεχνιέται από κανέναν …περιμένει την κατάλληλη στιγμή να βρεθεί στα  καταγάλανα νερά , να αναδείξει θησαυρούς, να ανασυρθεί  και ποιος  ξέρει ίσως και να τελικά  όλα  αληθινά …

Φιλίες, περιπέτειες, αγωνία και όμορφες εικόνες γεμάτο είναι  το βιβλίο του Διονύση …Ελλάδα και πάλι Ελλάδα , με τα νησιά, τα καταγάλανα νερά, τις ομορφιές , τις χάρες και τα μυστήρια της… Μια περιήγηση σε ένα πανέμορφο νησί που πάντα γοητεύει!