Μυρωδιά μούστου καταμεσής της θάλασσας απλώθηκε κι είδα τους
γλάρους ξαφνιασμένους να πετάνε παράξενα, σαν να τους μέθυσε τούτο το άρωμα. Κι
όπως έσκυψε να μαζέψει όλα του τα πράγματα και να τα χώσει όπως όπως μέσα στη
βαλίτσα του ξανά, του ΄φυγε ένα χαρτάκι
ολόλευκο που το πήρε ο άνεμος και το ’φερε στα δικά μου τα χέρια. Ασυναίσθητα
κι εγώ το πλησίασα κοντά στο πρόσωπο μου
κι ήρθε εκείνη η μυρωδιά η μοναδική στα δικά μου ρουθούνια που μόνο ο
Σεπτέμβρης κουβαλά πάντα μαζί του.
«Εεεεε… κυρά, κράτα γερά το χαρτί μη σου το πάρει και σε
σένα ο αγέρας! Δεν έχω μάθει ακόμα τα γράμματα, κι είπε ο παππούς μου ο Χρόνος
να το δώσω στη δασκάλα, αυτή θα καταλάβει!» είπε ο μικρός Σεπτέμβρης, και με
ένα μεγάλο σάλτο βρέθηκε στη στεριά και σχεδόν δίπλα μου…
«-Πάμε να ανηφορήσουμε για τις πάνω γειτονιές. Ανέβα στο
ποδήλατο, μόνο κράτα γερά την ομπρέλα, βάλε και στο καλάθι τη βαλίτσα σου και…
«Φύγαμεεεεεεε…» φώναξε και με ένα σάλτο άρπαξε από τη μέση
στρογγυλοκάθισε στη σχάρα και πήραμε την ανηφόρα …»
Για μένα είναι ο «Άγιος Σχολικός»
Κι απόψε μου κάνει παρέα να ξεσκονίσουμε την τσάντα και τα
βιβλία μου. Ρίχνουμε κι οι δυο κλέφτες ματιές στον Ουρανό να δούμε πως θα πάμε αύριο
στο σχολείο. Με το ποδήλατο το πρωί…μουσκέψαμε κι οι δυό!
Καλό μήνα σε όλους μας και καλή σχολική χρονιά…