Την τελευταία μέρα του Αυγούστου την λένε και «κλειδοχρονιά»
γιατί κλείνει με αυτήν το καλοκαίρι. Είναι το τελευταίο άναμμα της φωτιάς για
να διωχτεί ο κακός καιρός και χρόνος και να έρθουν με δύναμη και ελπίδα οι
καλύτερες μέρες του φθινοπώρου…
Λέγαν ακόμα κάποτε οι άνθρωποι και πίστευαν πώς τα μεσάνυχτα της 31ης Αυγούστου άνοιγαν οι ουρανοί και κατέβαιναν οι άγγελοι κι έκαναν απογραφή στις ψυχές.. Για να ξορκίσουν το κακό οι νοικοκυραίοι, έσπαζαν ρόδια στην είσοδο του σπιτιού τους μόλις η μέρα έφεγγε.
Στην Κρήτη, την παραμονή έβαζαν πάνω στις στέγες των σπιτιών καρύδια τόσα όσα και τα μέλη της οικογένειας. Το πρωί τα κατέβαζαν, τα έσπαγαν προσεκτικά και όσα από αυτά ήταν κούφια τόσες πίστευαν ότι θα ήταν και οι ψυχές που θα έπαιρνε ο Χάρος από την οικογένεια...."
Τον βλέπω τον Αύγουστο που ετοιμάζει τη βαλίτσα του
σήμερα...
Σκυφτός κι αμίλητος για τις μεγάλες φωτιές που άθελα του
κουβάλησε...
Κάθε τόσο σκουπίζει τον ιδρώτα του και έχει στραμμένο το
βλέμμα του στον Ουρανό. Φεύγοντας θα χαρίσει το πιο λαμπρό φεγγάρι, για δεύτερη
φορά στο πέρασμά του κι αυτό τον κάνει να χαμογελά, δειλά!
Κοιτά και προς τη Δύση να χορτάσει το τελευταίο του
ηλιοβασίλεμα...
Ψάχνει να δει σε ποιο συννέφακι θ΄ ανέβει να ξεκινήσει το δικό του ταξίδι για άλλους τόπους, πλανήτες, όνειρα...
Το νου σας απόψε στα καρύδια ...🧆🧆
Και στο μπλε Φεγγάρι της Πανσελήνου, το χιλιοτραγουδισμένο και ολόφωτο