Επτά είναι πια τα βιβλία για συναισθήματα από τον Τομ Πέρσιβαλ για τα «Μεγάλα Πολύχρωμα Συναισθήματα» που θα λατρέψετε. Τον γνωρίσαμε με τα Φτερά του Νόρμαν,την Ανησυχία της Ρούμπι, τον Θυμό του Τόμι και την Μίσα που κάνει φίλους, το τερατάκι του Μίλο και μόλις κυκλοφόρησαν Τα ψεματάκι του Φιν!
Τον αγαπήσαμε πολύ γιατί τα
βιβλία του έχουν μια διαφορετική προσέγγιση στα συναισθήματα. Κι όλα αυτά με τρόπο μαγικό, με ιστορίες που διαβάζονται
σαν παραμύθια, με λόγο απλό και φαντασία
που «πετάει» πολύ ψηλά και μακριά. Οι εικόνες όλων των βιβλίων του που τις
ζωγραφίζει ο ίδιος είναι γεμάτες χρώμα,
ζωντάνια και πρωτοτυπία όπως και οι
ιστορίες του.
Ας θυμηθούμε τα παλιότερα κι ας γνωρίσουμε τον Φιν:
Ο Μίλο είναι ένα μικρό αγόρι που ζει σε ένα όμορφο σπίτι σε
μια γειτονιά που αγαπά πολύ. Δίπλα του, ακριβώς, κατοικούσε κι ο καλύτερός του φίλος, ο Τζέϊ.
Μια μέρα στη απέναντι πλευρά του δρόμου
μετακόμισε μια οικογένεια που είχαν ένα κορίτσι με κατακόκκινα μαλλιά στην
ηλικία περίπου των δύο μικρών αγοριών.
Και τότε συνέβησαν όλα! Το απόγευμα όταν ο Μίλο αναζήτησε
τον Τζέϊ ανακάλυψε πως εκείνος έπαιζε στην αυλή του παλιού σπιτιού με το
καινούργιο κορίτσι, τη Σούζυ, και δεν του το είχε καθόλου αναφέρει. Ένα περίεργο
συναίσθημα τρύπωσε στην κοιλιά του Μίλο….
Και από την επόμενη μέρα έχανε συνεχώς τον φίλο του και πάντα ήταν παρέα με τη Σούζυ…
Και το συναίσθημα μεγάλωνε και μια μέρα εμφανίστηκε σαν
πρασινομάτικο τέρας με σάρκα και οστά, ακριβώς δίπλα του. Κι ας το έβλεπε μόνο
αυτός. Ήταν πάντα εκεί! Κι αρχίσαν οι κουβέντες οι παράξενες που τον έκαναν, τον
Μίλο, να νιώθει χάλια. Κι όλο χειροτέρευε αυτό κι ο Μίλο έμενε όλο και πιο
μόνος…
Και τότε μια άλλη μέρα, καλύτερη αυτή, Το κορίτσι με τα
κατακόκκινα μαλλιά, η Σούζυ, πλησίασε τον Μίλο και του είπε πως έλλειπε πολύ η
συντροφιά του στον Τζέϊ…
Και όσο κι αν προσπάθησε το πρασινομάτικο τέρας να τον επηρεάσει
και να τον μεταπείσει για τα «ψέματα» της Σούζυ ο Μίλο δεν οπισθοχωρούσε. Το
τέρας άρχισε να χάνει τη δύναμή του, να μικραίνει συνεχώς ώσπου χάθηκε εντελώς…
Κι ήρθαν οι Συγνώμες και τα χαμόγελα. Κι έφυγε η μοναξιά κι
η ζήλεια και όλοι ήταν πια ΜΑΖΙ και
φίλοι αχώριστοι κι οι τρεις!
Άλλο ένα υπέροχο βιβλία από ένα μαέστρο στις ιστορίες των
συναισθημάτων τον TomPercivalκαι σε εικονογραφήσεις με ψυχή και ζωντάνια περισσή!
Ένα βιβλίο γεμάτο έντονα συναισθήματα που συναντάμε όλοι μας
σε μικρές ηλικίες γνωρίζοντας πόσο δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί ένα παιδί. Η
ζήλεια, ως γνωστόν, είναι ένα συναίσθημα
που δημιουργεί ανασφάλειες, κόπωση, αρνητική ενέργεια και λαθεμένες σκέψεις. Ο TomPercivalυιοθετώντας
σαν ήρωα του το πράσινο τερατάκι μας δείχνει ακριβώς το «δρόμο» της
συναισθηματικής κατάστασης του παιδιού. Την ίδια στιγμή παρουσιάζει τη λύση για
απαλοιφή της αρνητικής ενέργειας και την μετατροπή της σε θετική και ώριμη
σκέψη.
Ένα βιβλίο για την δυνατή φιλία, την ενθάρρυνση και φυσικά
τις επιπτώσεις της ζήλειας.
Ένα κορίτσι σαν όλα τ΄άλλα ήταν η Τίλντα. Είχε φίλους βιβλία
και παιχνίδια πολλά. Ώσπου μια μέρα κάτι συνέβη ξαφνικά κι ο κόσμος της ήρθε τα
πάνω κάτω. Όλα άλλαξαν, έγιναν πιο δύσκολα και η διάθεση της είχε χαθεί κι
αυτή. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει … ΤΙΠΟΤΑ.
Ώσπου εκείνη την ημέρα που μια πασχαλίτσα αναποδογυρισμένη προσπαθούσε
να ξανασταθεί στα πόδια της, την έκανε
να σκεφτεί διαφορετικά. Η πασχαλίτσα ήταν σαν την καρδιά της Τίλντας. Κατάφερε
με κόπο και προσπάθεια και συνεχίσει τη ζωή της. Να πετάξει ελεύθερη και όσο μπορούσε
μακριά και ψηλά. Τώρα ήταν η σειρά του μικρού κοριτσιού να δει τα πράγματα
αλλιώς.
Να μην τα παρατάμε ποτέ…Αυτό είναι το νόημα του βιβλίου. Ο Τομ
Πέρσιβαλστη σειρά «Μεγάλα Πολύχρωμα Συναισθήματα»των
εκδόσεων Ψυχογιός, προσθέτει άλλο ένα βιβλίο, τούτη τη φορά για τη δύναμη
που χρειαζόμαστε να αλλάξουμε καταστάσεις.
Μια σπίθα, μια μικρή αφορμή είναι αρκετά για να αναλογιστούμε πως αξίζει να
αρχίσουν όλα από την αρχή κάθε φορά που κάτι καταρρέει. Μας καθοδήγει όταν έρχονται τα δύσκολα, πως χρειάζεται
θάρρος, τόλμη, επιμονή και υπομονή και τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως πριν. Κι ίσως
και καλύτερα. Ένα βήμα τη φορά, σταθερό μικρό αλλά αποφασιστικό.
Μας δίνει ένα υπέροχο παράδειγμα για να κρατήσουμε μια
θετική στάση στη ζωή και να μην μας τρομάζουν οι απογοητεύσεις. Αντίθετα να μας
δίνουν ώθηση, να μας γεμίζουν πείσμα για να ξεπεράσουμε δυσκολίες και χαμένες ευκαιρίες.
Ένα ακόμα μικρό – μεγάλο βιβλίο από την πολύ αξιόλογη σειρά
που αξίζει να θυμηθούμε !
Η Ρούμπι είναι ένα συνηθισμένο κοριτσάκι που της αρέσει να είναι ο εαυτός της. Παίζει, τραγουδάει και χαίρεται, μέχρι εκείνη την ημέρα που στη ζωή της μπαίνει μια μικρή, μια τόση δα ανησυχία. Στην αρχή δεν της έδωσε και πολύ σημασία, εκείνη όμως ήταν πάντα δίπλα της κι άρχισε χωρίς να το καταλαβαίνει η Ρούμπι, να μεγαλώνει σιγά σιγά. Δεν την άφηνε ούτε λεπτό από δίπλα της κι ας μην την έβλεπε κανείς, ούτε καν η ίδια η Ρούμπι. Κι όμως ήταν εκεί κι όλο μεγάλωνε, μεγάλωνε. Κι έφτασε να γίνει …τεράστια και στερούσε πια από την Ρούμπι την ευτυχία. Ίσαμε την ημέρα που το κοριτσάκι μας συνάντησε τυχαία στο πάρκο ένα μικρό αγόρι που ήταν πολύ λυπημένο. Κι άρχισε να μοιράζεται την ανησυχία της μαζί του και να συνειδητοποιεί πως δεν ήταν η μόνη που ένιωθε ανήσυχη. Κι ένα μικρό θαύμα άρχισε τότε να εμφανίζεται…
Μια ιστορία καθόλου ανησυχητική αφού ξεδιαλύνει το πρόβλημα
της …Ανησυχίας. HΡούμπι γίνεται ένας χάρτινος ήρωας αξιαγάπητος Όχι μόνο με την γραφή αλλά και
με την εικόνα που της δίνει ο Τομ Πέρσιβαλ. Τι είναι η ανησυχία, πως «κάθεται»
μέσα μας και πως μπορεί κάποιος να τη διώξει; Μια κουβέντα θέλει, μια
συντροφιά, λίγο παραπάνω θάρρος και τόλμη να μιλήσεις για αυτό. Να
μοιραστείς το πρόβλημα, να νιώσεις πως δεν είσαι ο μόνος που το έχει κι ύστερα
όλα βρίσκουν το δρόμο τους. Πάντα ο διάλογος καταφέρνει και λύνει τα
περισσότερα αδιέξοδα. Οι σκέψεις που απλά τυραννούν αν δεν εξωτερικευτούν,
γιγαντώνονται και συχνά γίνονται βάσανο.
Τρυφερή, ευαίσθητη, καλογραμμένη ιστορία. Ιστορία αλήθειας,
ιστορία οδηγός ευτυχίας για μικρά απιδιά. Δείχνει έναν δρόμο που
στρώνεται με ανακούφιση, χαρά και μοίρασμα…
Για παιδιά που ανησυχούν κι όχι μόνο….
«Ο Νόρμαν ήταν πάντα φυσιολογικός- απολύτως φυσιολογικός.
Μέχρι που μια μέρα…έβγαλε φτερά!»
Έτσι αρχίζει αυτή η τόσο καταπληκτική και αλληγορική
ιστορία. Με ένα μικρό αγόρι που θέλει να πετάξει μακριά, ψηλά και να γνωρίσει
τον κόσμο. Μόλις όμως το δοκιμάζει για
πρώτη φορά νοιώθει τα πάντα να τον …πνίγουν. Αντί να σηκωθεί ακόμα ψηλότερα
φοβάται, κρύβεται, νοιώθει να μην είναι ο εαυτός του. Ο Νόρμαν και ο κάθε
Νόρμαν της ζωής πρέπει να ακολουθεί τα δικά του τα θέλω, τα δικά του βήματα και
να μην φοβάται να εκδηλώνει τις δικές του αδυναμίες, τον τρόπο σκέψης του και
τις ιδιαιτερότητές του. Το να ακολουθεί κάποιος το κοπάδι έχει μια σιγουριά,
όμως ποτέ δεν ζει αυτό που εκείνος επιθυμεί κι ονειρεύεται. Μόνο σαν γίνει
ειλικρινής με τον εαυτό του βρίσκει όλες τις ισορροπίες και τότε τα πρέπει, τα
λόγια των άλλων και οι κρυφές ματιές δεν
λογαριάζονται.
Να πετάτε και να κοιτάτε ψηλά συμβουλεύουμε τα παιδιά.
Αφήστε τα λοιπόν να κυνηγήσουν το όνειρό
τους. Αυτό μας λέει το βιβλίο, αυτό δίνει στα παιδιά. Την ώθηση να ακούν τη
δική τους ψυχή. Να μην φοβούνται για την διαφορετικότητά τους. Να μην
καταπιέζουν επιθυμίες, ορμές και όνειρα. Μια μικρή ώθηση, μια κουβέντα είναι
αρκετά κι ο κόσμος θα γεμίσει ελεύθερους
πραγματικά ανθρώπους, παιδιά που
αναζητούν τη γνωριμία με τον εαυτό τους, τη ζωή, το παραπέρα….
Για το θάρρος, την τόλμη, τα μεγάλα βήματα προς την ευτυχία
…
Για παιδιά που προσπαθούν κι ονειρεύονται… (https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/03/blog-post_29.html)
Ο Τόμι είναι το μικρότερο παιδί στην οικογένεια του και το
πιο κοντό. Αυτό κάποιες φορές του βγαίνει σε καλό και κάποιες άλλες όχι.
Υπάρχει κι ένα χαρούμενο σκυλί στο σπίτι με το όνομα Μπισκότος και συχνά τον
ξεπερνά στο τρέξιμο και τις σκανταλιές. Πολύ
σύντομα αρχίσανε τα παράξενα για τον Τόμι μιας και δεν προλάβαινε να
φτάσει στην ώρα του σε μέρη και σημεία συνάντησης που όλοι οι υπόλοιποι
διασκέδαζαν. Ήταν πάντα τελευταίος στο
τρέξιμο και προλάβαινε την χειρότερη θέση στο τρένο. Στο πάρκο πάλι σαν παίζανε
όλοι κρυφτό δεν μπορούσε να βρει κανέναν. Το μονόζυγο στην παιδική χαρά ήταν
πολύ ψηλό και στην τσουλήθρα δεν τον αφήναν να την κατέβει γιατί ήταν …πολύ
μικρός. Το αποκορύφωμα ήταν εκείνη την ήμερα που πήγαν με τον μπαμπά του να πάρουν παγωτό και δεν πρόλαβε
ούτε μια σταλίτσα. Τότε μια τίγρης φοβερή και τρομερή βγήκε από μέσα του και
σχεδόν τον μεταμόρφωσε. Τι γρυλίσματα, τι κόκκινες φωτιές από παντού, τι
κοφτερά δόντια εμφανίστηκαν ξαφνικά…Κι όλοι πια τον τρέμανε μα και τον άφησαν
μόνο του. Έκανε ότι ήθελε, κάνεις δεν τον πλησίαζε όμως τελικά δεν ήταν και
τόσο χαρούμενος. Και τότε κατάλαβε….
Έξυπνο, πρωτότυπο, διαφορετικό βιβλίο για το συναίσθημα του
θυμού. Η μεταμόρφωση του μικρού αγοριού σε
τίγρη άκρως εντυπωσιακή και ευρηματική στην πλοκή και εξέλιξη της
ιστορίας. Ένα βιβλίο που μας μαθαίνει τρόπους για την διαχείριση του θυμού και
δείχνει ακριβώς την ένταση του συναισθήματος. Συμπεριφορές, πράξεις, λόγια και
σκέψεις που όλοι λίγο πολύ κάνουμε κάτω από την επιρροή νεύρων και
απογοήτευσης. Δύσκολη η διαχείριση του θυμού και ακόμα δυσκολότερη η αποδοχή
των αρνητικών ενεργειών μας.
Πραγματικά άξιο προσοχής και τούτο το βιβλίο του Τομ Πέρσιβαλ. Αξίζει να το ψάξετε
και να διαβάσετε την βιογραφία του για να δείτε πως εμπνέεται για τα βιβλία και
τις εικόνες του: https://www.panmacmillan.com/authors/tom-percival/14042f0f-503b-44da-4271-08d5dd18a1c0
Ένα βιβλίο για εκείνες τις δύσκολες μέρες πού όλα μοιάζουν
να έχουν κτυπήσει κατακόκκινο χρώμα. Για παιδιά από τεσσάρων χρόνων.
https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2020/03/blog-post_7.html
Στην Μίσα αρέσει πολύ να φτιάχνει πράγματα όπως εικόνες από
αριθμούς και ήχους. Δυσκολεύεται όμως πολύ με τους ανθρώπους κι έτσι δεν έχει
φίλους. Απογοητευμένη φτιάχνει ένα δικό της κόσμο με φίλους χάρτινους
χρωματιστούς αλλά…χωρίς ψυχή. Τους
παίρνει μαζί της όπου και να πάει αλλά
δεν μπορεί να κάνει τίποτα αληθινό και ουσιαστικό παίζοντας τους. Κι όταν την προσκαλούν σε ένα πάρτι νιώθει μοναξιά κι
απομονώνεται σε μια γωνιά με τους χάρτινους φίλους της κλεισμένη στον δικό της
και μόνο κόσμο. Εμφανίζεται όμως ένα μικρό αγόρι ο Τζος και πάρα την ανησυχία
και το φόβο της Μίσα επιτέλους μια φιλία χτίζεται και τα πράγματα αρχίζουν να γεμίζουν αγκαλιές, αγάπη και
νόημα ….
Τούτο το βιβλίο
μιλάει για την δυσκολία κάποιων παιδιών να έχουν φίλους. Τις ανησυχίες, τις
ανασφάλειες και τους φόβους τους. Συχνά καταφεύγουν σε δικούς τους κόσμους για
να προστατευτούν από τυχόν λάθη, απορρίψεις και απογοητεύσεις. Όμως πάντα μια
μικρή αλλαγή ή παρόρμηση μπορεί να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και τα συναισθήματα
από αρνητικά να γίνουν θετικά.
Υπέροχη και αυτή η ιστορία, πολύ πρωτότυπη και ουσιαστική.
Εικονογραφημένη εξαιρετικά και πάλι από τον και
γεμάτη μηνύματα συνεργασίας, αποδοχής και συμπεριφορών κοινωνικοποίησης.
Να τα ψάξετε όλα τα βιβλία στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς
σας και εδώ : https://www.psichogios.gr/el/tom-persibal
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός και συγγραφέας :https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/